Onvruchtbaarheid…. Het bestaat niet…toch? Er werd mij gevraagd om een blog hierover te schrijven. Mijn eerste vraag was, over wat precies? Het taboe, het leed, de schaamte, de obsessie, het onbegrip, de misvattingen, het grote verdriet of bedoel je de verborgenheid? Infertiliteit is namelijk veel omvattend, maar wat doet het nou met een vrouw?
In mijn omgeving zijn er bepaalde verwachtingen van je wanneer je een bepaalde leeftijd hebt bereikt. Rond je 23ste zou je echt weleens moeten gaan trouwen, want je wilt de boot toch niet missen? Daar beginnen de lastige vragen en bemoeienissen al. Nogal pijnlijk om aan te horen wanneer je al enige moeite hebt gedaan om een partner te vinden. En wanneer je dan ein-de-lijk getrouwd bent, zou je volgens velen maar gelijk aan kinderen moeten beginnen, want jah! Je hebt al zooooo lang gewacht met trouwen DE KLOK TIKT!!
Onvruchtbaarheid is schrik, verbazing, ongeloof, angst, verdriet, somberheid en boosheid in een envelop die zomaar van de een op andere dag door de brievenbus wordt geschoven. Het is vooral heel onverwacht en het onverwachte is met name te blamen aan het onbewust zijn hiervan. Er wordt niet over gesproken, het wordt gebagatelliseerd en onder de deurmat geschoven bij de rest van de taboe’s. Vaak is dit gedrag simpelweg het gevolg van het ontbreken van ervaring en kennis. Want je wordt toch gewoon zwanger als je stop met de pil?? Nee dat hoeft dus helemaal niet zo te zijn. Vijf van de zes stellen wordt binnen 1 jaar zwanger. Dit betekent dat het bij 15% van de stellen langer dan een jaar duurt. Als het langer dan een jaar duurt dan val je onder de noemer ‘onvruchtbaar’ of ‘verminderd vruchtbaar’. Na een jaar zelf proberen krijg je een verwijzing van je huisarts. Je bent al een jaar bezig en dan denk je ..Nou ik hebt het ergste achter de rug. Elke maand de teleurstelling van een negatieve zwangerschapstest in je handen. De grond die je onder je voeten voelt wegzakken op het moment dat het weer niet is gelukt. Iedere keer is dat een rouwproces die je opnieuw moet beleven, voor het feit dat je weer ‘’iets’’ bent verloren en hebt gefaald als vrouw…of beter gezegd..nu al als moeder to-be. Want je voelt je al moeder, alleen zijn jouw armen nog niet gevuld. Dat ‘’iets’’ is het DNA van jou en je partner die het niet heeft gered om zich te ontwikkelen tot een embryo of niet is gaan innestelen. Finally het is allemaal voorbij en het is tijd voor de oplossing, denk je.
Nee…sorry… het spijt me, het ergste moet nog komen. Dacht je jezelf al te kennen? Think again. Er zal nog veel gebeuren. Maak je agenda maar vrij. Het beetje trots dat je hebt, zul je opzij schuiven. Je vernedert en beschaamd voelen wanneer je je broek omlaag moet trekken voor interne onderzoekjes, om te zoeken naar een verklaring waarom jouw lichaam niet schijnt te werken. Keer op keer maar weer. Er zal zelfs een moment komen waar je er niet meer bij stilstaat. Je komt binnen in de kamer en hupsakee, doe maar wat je moet doen. Je zal je uitgezogen voelen wanneer je weer eens een paar buisjes bloed moet achterlaten voor bloedonderzoek. Elk deeltje in jouw lichaam zal continu spanning en stress ervaren bij het wachten,wachten en nog eens wachten. Wachten in de wachtkamer, wachten op afspraken, wachten op uitslagen na een onderzoek maar vooral het wachten op een klein wondertje van jou en je partner.
In plaats van dat er een baby in jou groeit, zal er een diep verlangen in jou groeien naar die baby. Je zal zelfs hunkerend verlangen naar het verlangen. En er zal een lege plek in je hart komen die wacht om gevuld worden, je zal moeten vechten tegen dit gevoel. Want dit gevoel zal veel negatieve emoties met zich meebrengen, zoals angst, depressie, jaloezie, huilbuien etc. Uiteraard popt de vraag wanneer jullie nou eindelijk is een kleintje nemen keer op keer maar weer op. Yes, de mensen zullen niet stoppen met het (on)bewust oprapen van de onvruchtbare dolk en te steken in je open wond. Vragen gemixt met tips en trics, want dan zou het wel moeten lukken. Vast goed bedoeld, maar killing.
Wees sterk voor je toekomstige baby. Het verlangen zit heel diep van binnen en zal je niet kunnen bedwingen. Om je heen schieten zwangere vrouwen als paddenstoelen uit de grond. Ineens lijkt iedereen zwanger te zijn. Soms zelf zonder dat de wens er überhaupt was. Wees dan extra lief voor jezelf als het verlangen de kop op komt steken en zet het om in iets positiefs. Als je een zwangere vrouw ziet, kijk dan niet naar haar met jaloezie, maar met bewondering en zoet verlangen. Waar zij nu staat in haar leven, wil jij ook bereiken dus eigenlijk is het alleen maar iets om naar op te kijken. Het is heel confronterend en pijnlijk, maar ook mooi om te zien dat wonderen nog elke dag gebeuren. Het kan ook zo zijn dat die zwangere dame ook hard heeft gestruggeld om zwanger te worden. Zelfs als ze het doet laten overkomen dat het makkelijk ging. Het geven van een sociaal gewenst antwoord is in onze samenleving de basis om het vragenuurtje te voorkomen. Wees blij voor haar, zelf als je haar hoort klagen over haar zwangerschap of over haar kinderen en hoe zwaar het allemaal wel niet is. Het liefst zal je haar een stomp in dr gezicht willen geven en vertellen dat ze geen idee heeft hoe gezegend ze wel niet is. In plaats daarvan doe je een welgemeend smeekgebedje voor haar. Want zoals zij jouw last en stress niet kent, ken jij die van haar ook niet. We hebben allemaal onze eigen beproevingen. Laat ondanks dit alles je eigen verlangen nooit los, neem geen genoegen met minder en blijf (verantwoord) strijden.
Het zekere van geduld is dat het niet uitmaakt hoeveel je ook hebt. Het wordt een beetje bij beetje opgemaakt tot het op is. Juist dan …dan zul je nog moeten vechten, de storm zal je moeten doorstaan. Klamp je vast aan een grote sterke boom en wees sterker dan de storm, want als jij deze storm overleeft, is er iets moois wat staat te wachten bij de regenboog. Als je nu in een situatie zit waar jijzelf nog niet tevreden over bent, weet dan dat dit niet het einde is. Je zit dan nog middenin of misschien wel tegen het einde van de beproeving aan. Wat mensen ook vaak niet realiseren is dat jij en ik niet voor niets zijn uitgekozen voor deze zware beproeving. Gebruik dit dan ook om je persoonlijk te ontwikkelen en als je gelovig bent nader te komen tot jouw schepper. Dat is het doel en daar ligt jouw beloning.
